ஏன் ஏழைகள் பணக்காரர்களைக் கொல்வதில்லை?

இந்தியர்களின் உளவியல் – மனு ஜோசெப்பின் “Why The Poor Don’t Kill Us” நூலின் சுருக்கமும் சமூகப் பார்வையும்.

தொகுப்பு: ஷேக் முகைதீன், துணை ஆசிரியர்

இந்தியாவில் செல்வச் சீர்மையின்மை உலகில் மிக மோசமான அளவை எட்டியுள்ளது. மிகச்சிலர் கையில் செல்வம் குவிந்து கிடக்க, கோடிக்கணக்கான மக்கள் வறுமையிலும் போராட்டத்திலும் வாழ்கிறார்கள். இத்தகைய அமைப்புச் சீர்மையின்மையுடன் இருக்கும் நாடுகளில் பெரும்பாலும் புரட்சிகள், வர்க்கப் போராட்டங்கள், அறிவுசார் கிளர்ச்சிகள் உருவாகுவது இயல்பு.

ஆனால், இந்தியாவில் இது நடைபெறவில்லை. இந்திய ஏழைகள்—அதிகாரமும் செல்வமும் concentrat­ed ஆக இருக்கும் பணக்காரர்களுக்கு—வன்முறையாக எதிர்வருவதில்லை. இந்தப் பெரிய முரண்பாட்டை தெளிவாக ஆராய்ந்தவர் எழுத்தாளர் மனு ஜோசெப் தனது நூல் “Why The Poor Don’t Kill Us: The Psychology of Indians” மூலம்.

இந்திய வர்க்க அரசியலின் ஆழமான உளவியலை வெளிப்படுத்தும் இந்நூலின் முக்கியமான கருத்துகளை ஒரு கட்டுரை வடிவில் பார்க்கலாம்.

1. இந்திய கலாசாரம் வறுமையை “இயல்பானது” என்று நம்பச் செய்கிறது.

இந்திய சமூகத்தில் வறுமை:

கர்மா,

விதி,

முந்தைய பிறவியின் விளைவு,

சகிப்புத் தன்மை,

மெய்யுணர்வு,
எனப் பல்வேறு ஆன்மீகக் கருத்துக்களின் மூலம் நியாயப்படுத்தப்படுகிறது.

இதனால் வறுமை ஒரு “தவறு” அல்லது “இருக்கும் அமைப்பின் குறை” என மக்கள் பார்க்கவில்லை;
அது “வாழ்க்கையின் ஓர் அங்கம்” என ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். இந்த மனநிலையே வர்க்க அடிப்படையிலான கோபத்தை மந்தமாக்குகிறது.

2. ஏழைகள் பணக்காரர்களை வெறுப்பதில்லை — மாறாக அவர்களைப் போற்றுகிறார்கள்.

மேற்கத்திய வர்க்க அடிப்படையிலான சிந்தனையில் inequality கோபத்தை உருவாக்கும்;
ஆனால் இந்தியாவில்:

பணக்காரர்கள் “அதிர்ஷ்டசாலிகள்”

“வெற்றி பெற்றவர்கள்”

“கிருபை பெற்றவர்கள்”

எனக் கருதப்படுகிறார்கள்.

பொறாமை உண்டு; ஆனால் வெறுப்பு இல்லை.
மேலும் ஒரு நாள் தாமும் அந்த நிலைக்கு செல்வோம் என்ற கனவு ஏழைகளின் கோபத்தை உறிஞ்சித் தணிக்கிறது.

இந்த கனவு, புரட்சியை மாற்றி ஆசையை உருவாக்குகிறது. இதனால் சமூக அமைப்பு அசையாமல் நீடிக்கிறது.

3. ஏழைகளுக்கு கிளர்ச்சி செய்ய நேரமோ ஆற்றலோ இல்லை.

இது நூலின் மிகக் கடுமையான உண்மை.
ஏழை மக்கள் தினசரி:

வேலைக்காக நீண்ட தூரம் பயணம்,

அடிப்படை சுகாதார வசதிகளுக்கான போராட்டம்,

உணவு, ரேஷன், குடிநீர் போன்றவற்றிற்கான சிரமம்,

தினக்கூலியிலேயே வீழ்ந்து கிடக்கும் பரிதாபம்,

இவற்றில் மாட்டிக் கிடக்கிறார்கள்.
வாழ்வாதார போராட்டம் அவர்களுடைய முழு ஆற்றலையும் நேரத்தையும் உண்டு பண்ணுகிறது.

புரட்சி என்பது ஆழ்ந்த சிந்தனை, திட்டமிடல், ஆற்றல் ஆகியவை தேவைப்படும் செயல்.
இந்த மூன்றும் அவர்களிடம் இல்லை.

4. கோபம் மேலே நோக்கி செல்லாது; உள்ளே நோக்கி திரும்புகிறது.

அதிகாரத்துக்கு எதிரான நேரடி போராட்டம்:

அபாயகரமானது

பலனில்லாதது

ஒடுக்கப்படும் வாய்ப்புள்ளது

என அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.

இதனால், கோபம் வெளியே செல்லாமல் உள்ளே திரும்புகிறது:

குடும்ப வன்முறை

சமூகத்திற்குள் சண்டைகள்

சாதி சண்டைகள்

தற்கொலை

ஒரே வர்க்கத்தினர் ஒருவரை ஒருவர் எதிரிகளாகக் காணுதல்

இதனை மனு ஜோசெப் “Internalized Rage” என குறிப்பிடுகிறார்.

இந்த உள்நோக்கிய கோபமே கிளர்ச்சியை முழுமையாகத் தடுக்கும் முக்கிய உளவியல் காரணம்.

5. இந்திய அரசியல் அமைப்பு கோபத்தை “சிதறடிக்கும்” திறமையான முறைகள் கொண்டது.

இந்திய மக்களின் கோபம் ஒரே இடத்தில் சேர்ந்து புரட்சியாக மாறிவிடாமல் அரசியல், மதம், நிர்வாகம் ஆகியவை சேர்ந்து சிதறடிக்கின்றன.

தேர்தல்கள் வழியாக “மாற்றம் ممكن” என்ற மாயை

நீண்ட நிர்வாக தாமதங்கள், பிரச்சினையை மங்க வைப்பது

நலத்திட்டங்கள் — சிறிய உதவிகள் மூலம் பெரிய கோபத்தை தணிக்கிறது

மத, அமானுஷ்ய விளக்கங்கள் — துன்பத்தை புனிதமாக்குகிறது

அரசியல் சமரசங்கள் — மக்கள் கோபத்தை கடைசி நிமிடத்தில் அமைதிப்படுத்துகிறது

இதன் விளைவாக, கோபம் மையமாகச் சேர முடியாமல் “சிதறி” விடுகிறது.

6. ஏழைகள் கொல்கிறார்கள் — ஆனால் பொறுப்புள்ளவர்களை அல்ல.

இந்த நூலின் மிகத் துயரமான ஆனால் உண்மை கருத்து:

ஏழைகள் பணக்காரர்களை அல்ல; தங்களைத் தாமே கொல்கிறார்கள்.
விவசாயி தற்கொலைகள், வறுமை காரணமாக உருவாகும் தற்கொலைகள், குடும்ப அழிவுகள்—all indicate that வறுமையின் உளவியல் பாரம் மனிதரை உள்ளே இருந்து சிதைக்கிறது.
அதிகாரத்திற்கு எதிரான கோபம்
பலவீனமானவர்களிடம் தாக்குதல் / தற்கொலை
என்று மாற்றி வழிமாற்றம் பெறுகிறது.

நிறைவு: ஏழைகள் கிளர்ச்சி செய்யாதது பயத்தால் அல்ல; அமைப்பு உருவாக்கிய உளவியலால்

மனு ஜோசெப் கூறும் முடிவுச் சுருக்கம் மிகத் தெளிவானது:

ஏழைகள் கிளர்ச்சி செய்யாததற்கு காரணங்கள்:

கலாசாரம் அநீதியை “இயல்பானது” என உணர்த்துகிறது

ஆசை, கோபத்தை மாற்றுகிறது

வாழ்வாதாரப் போராட்டம் நேரத்தையும் மன ஆற்றலையும் பறிக்கிறது

சாதி, மொழி, மத அடிப்படையிலான பிளவுகள் ஒன்றிணைய விடாது

அரசியல் அமைப்பு கோபத்தை harmless-ஆக மாற்றுகிறது

உளவியல் கோபம் சமூக மாற்றத்திற்கு பதிலாக தனிமனிதரையே தாக்குகிறது

அதனால், இந்தியாவில் பெரிய அளவிலான வர்க்கப் புரட்சி உருவாகாமல் இருக்கிறது.

குறிப்பு:

இது தோழர் Sundararajan P அவர்களின் பதிவு மற்றும் மனு ஜோசெப் அவர்களின் நூலை அடிப்படையாகக் கொண்ட விரிவான விளக்கமாகும்.

தொகுப்பு:
ஷேக் முகைதீன்
இணை ஆசிரியர்