தாமதமாகும் திருமணங்கள்: கனவுலகில் சஞ்சரிக்கும் சமூகம்?

சிறப்புச் செய்திக் கட்டுரை:

இன்றைய தேதியில் தமிழ் சமூகத்தின் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் எதிரொலிக்கும் ஒரு பெருமூச்சு — “இன்னும் ஒரு நல்ல வரன் அமையவில்லை.”

தொழில்நுட்பம் வளர்ந்துவிட்டது. விரல் நுனியில் உலகத் தொடர்புகள் வந்துவிட்டன. மேட்ரிமோனியல் தளங்களில் லட்சக்கணக்கான வரன்கள் அணிவகுத்து நிற்கின்றன. வார இறுதி நாட்களில் மணமக்கள் சந்திப்பு நிகழ்ச்சிகள் களைகட்டுகின்றன. ஆனால், முரண்பாடாக, திருமணங்கள் மட்டும் முன்னெப்போதையும் விட இப்போதுதான் அதிகம் தாமதமாகின்றன.

பெற்றோரின் தூக்கத்தைத் தொலைக்கும் கவலையாகவும், இளைஞர்களின் மன அழுத்தத்தை அதிகரிக்கும் பயமாகவும், சமூகத்தின் எதிர்பார்ப்புகளுக்கு மத்தியில் சிக்கித் தவிக்கும் ஒரு பெரும் பிரச்சினையாகவும் ‘திருமண தாமதம்’ உருவெடுத்துள்ளது. நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் இந்த காலகட்டம், ஆசைகளுக்கும் யதார்த்தங்களுக்கும் இடையேயான ஒரு பெரும் போர்க்களம்.

இந்தப் பிரச்சினையின் ஆழத்தை உணராமல், இதை வெறும் ஜாதகக் கட்டங்களில் சுருக்கிப் பார்த்துத் தட்டிக் கழிப்பது நாம் செய்யும் மிகப்பெரிய வரலாற்றுத் தவறு.

நிதர்சனம் என்னவென்றால், இந்தத் தாமதத்தின் உண்மையான மூலக்காரணம் கிரகங்களில் இல்லை; அது நாம் உருவாக்கி வைத்துள்ள மலை போன்ற நிபந்தனைகளிலும், யதார்த்தத்தை முற்றிலுமாக மறந்து நாம் கட்டியெழுப்பியிருக்கும் கற்பனைக் கோட்டைகளிலும் தான் ஒளிந்திருக்கிறது.

மாறிவரும் மனநிலை, தொலைந்த சகிப்புத்தன்மை:

ஒரு 40-50 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னோக்கிப் பார்ப்போம். அன்றைய காலகட்டத்திலும் ஜாதகங்களில் ராகு, கேது, செவ்வாய் இருந்தன. ஆனால், பெரும்பான்மையான திருமணங்கள் சரியான பருவத்தில் நடந்தேறின. இன்று அதே கிரக நிலைகளுக்கு “கடுமையான தோஷம்” என்று முத்திரை குத்தி, நல்ல வரன்களைக் கூட வாசலிலேயே நிராகரிக்கிறோம்.
உண்மையில் என்ன நடந்தது? அன்று ‘நான்’, ‘நீ’ என்ற ஈகோ குறைவாக இருந்தது. ‘நாம்’ என்ற கூட்டுணர்வு மேலோங்கி இருந்தது. விட்டுக் கொடுத்தலும், சகிப்புத்தன்மையும் வாழ்க்கையின் அங்கமாக இருந்தது.

ஆனால் இன்றோ?

கற்பனைகளும், எதிர்பார்ப்புகளும் விண்ணைத் தொடுகின்றன.

கிரகங்கள் தங்கள் பாதையை மாற்றிக்கொள்ளவில்லை; மனிதர்களின் சிந்தனைப் பாதைதான் திசைமாறிவிட்டது.
நவீன எதிர்பார்ப்புகள்: நடக்காத கனவுகளின் பட்டியல்
இன்றைய திருமணச் சந்தை ஒரு விசித்திரமான வணிகக் களமாக மாறிவிட்டது. ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொள்ளும் முன், அவர்கள் முன்வைக்கும் நிபந்தனைகளின் பட்டியல் மலைக்க வைக்கிறது.

ஆண்கள் தரப்பின் எதிர்பார்ப்புகள்:

மணமகள் அழகின் தேவதையாக இருக்க வேண்டும், உயர்கல்வி தகுதி வேண்டும், கைநிறைய சம்பாதிப்பவராக இருக்க வேண்டும், அதே சமயம் வரதட்சணையும் (மறை முகமாக) எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. குடும்பப் பின்னணி கச்சிதமாக இருக்க வேண்டும், முந்தைய காதல்/திருமண உறவுகள் இருக்கக்கூடாது.

பெண்கள் தரப்பின் எதிர்பார்ப்புகள்:

மணமகன் மிக உயர்ந்த சம்பளத்தில் (முடிந்தால் வெளிநாட்டில்) இருக்க வேண்டும், சினிமா ஹீரோ போல அழகும் உயரமும் வேண்டும். மிக முக்கியமாக, அவர் தனிக்குடித்தனம் செல்பவராக இருக்க வேண்டும், மாமனார்-மாமியார் தொந்தரவு இருக்கக்கூடாது (ஆனால் தன் பெற்றோரை அவர் கவனிக்க வேண்டும்), உறவினர்களின் வருகை குறைவாக இருக்க வேண்டும்.

இந்த இரண்டு பட்டியல்களையும் அருகருகே வைத்துப் பார்த்தால் ஒரு உண்மை புரியும்:

இந்த அனைத்து அம்சங்களும் ஒருங்கே அமையப்பெற்ற ஒரு மனிதர் இந்த பூமியில் கிடைப்பது அரிதிலும் அரிது. சர்வ லட்சணமும் பொருந்திய ஒரு கற்பனைப் பிம்பத்தைத் தேடித் தேடி, நிஜமான மனிதர்களை நிராகரித்து, இறுதியில் வயது மட்டுமே அதிகரித்து நிற்கிறது.

வேலை + அந்தஸ்து எனும் மாய வலை:

திருமணத்தை நாசமாக்கும் மூன்றாவது பெரிய காரணி, ‘சமூக அந்தஸ்து’ குறித்த நமது தவறான கற்பனை:

உதாரணத்திற்கு, ஒரு ஆயிரம் இளைஞர்கள் இருக்கிறார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். அவர்களில் அரசு வேலையில் இருப்பவர்கள் சுமார் 100 பேர். ஐடி (IT) துறையில் நல்ல நிலையில் இருப்பவர்கள் ஒரு 150 பேர். மீதமுள்ள 700 பேரும் சுயதொழில் செய்பவர்கள் அல்லது தனியார் துறையில் உழைப்பவர்கள்.

இன்றைய சூழலில், பெண் வீட்டார் அந்த முதல் 250 பேரை மட்டுமே குறிவைக்கிறார்கள். மீதமுள்ள 700 இளைஞர்களையும், அவர்கள் எவ்வளவு நல்ல குணாதிசயங்கள் கொண்டவர்களாக இருந்தாலும், எவ்வளவு உழைப்பாளிகளாக இருந்தாலும், “தகுதியற்றவர்” என்று முத்திரை குத்தித் தூக்கி எறிகிறார்கள். “அரசுப் பணியோ, அமெரிக்க கனவோ இல்லை என்றால் ஜாதகத்தைப் பார்ப்பதே வேண்டாம்” என்ற மனநிலை சமூகத்தில் புரையோடிப் போயிருக்கிறது.

முழு சமுதாயமும் ஒரு குறுகிய, தவறான கனவை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. இந்த ஓட்டத்தில், நிதானமாக, நேர்மையாக உழைத்து வாழ நினைப்பவர்கள் ஓரம் கட்டப்படுகிறார்கள்.

தாமதத்தின் விலை: மருத்துவமனைகளை நோக்கி…?

திருமணம் தாமதமாவதன் நேரடித் தாக்கம், அடுத்த தலைமுறையை உருவாக்குவதில் பெரும் சிக்கலை ஏற்படுத்துகிறது. 35 வயதைக் கடந்து நடக்கும் திருமணங்களில், இயல்பான கருத்தரிப்பு என்பது சவாலாக மாறுகிறது. இன்று பெருநகரங்கள் மட்டுமல்லாது, சிறு நகரங்களிலும் கருத்தரிப்பு மையங்கள் (Fertility Centers) காளான்கள் போலப் பெருகிவிட்டன.

இந்த மலட்டுத்தன்மை பிரச்சினைக்குக் காரணம் கிரக தோஷம் அல்ல; நமது தாமதமான முடிவுகளும், மாறிப்போன வாழ்க்கை முறையும்தான். இது நாம் உருவாக்கிய அசல் பிரச்சினை.

பேருந்து தத்துவம்: வாழ்க்கையின் பாடம்:

வாழ்க்கை ஒரு பேருந்துப் பயணம் போன்றது. சரியான நேரத்தில் வரும் பேருந்தில் ஏறி, கிடைத்த இருக்கையில் அமர்ந்து அல்லது நின்றுகொண்டு பயணத்தைத் தொடங்குபவர்கள், காலப்போக்கில் தங்கள் வாழ்க்கையை செட்டில் செய்துவிடுகிறார்கள்.

மாறாக, “எனக்கு ஏசி பேருந்துதான் வேண்டும், ஜன்னல் ஓர இருக்கைதான் வேண்டும், சொகுசுப் பேருந்து வரும் வரை காத்திருப்பேன்” என்று பிடிவாதம் பிடிப்பவர்கள், மணிக்கணக்கில் பேருந்து நிறுத்தத்திலேயே நிற்க வேண்டியதுதான். இறுதியில் பேருந்துகளும் போய்விடும்; பயணிக்க வேண்டிய காலமும் கடந்துவிடும்.

இன்றைய இளைஞர்களின் நிலையும் அப்படித்தான் இருக்கிறது. ‘சிறந்தது’ (Best) வேண்டும் என்று தேடி, ‘நல்லது’ (Good) அனைத்தையும் தவற விடுகிறார்கள்.

தீர்வு ஒரே ஒரு புள்ளியில் தான் உள்ளது: “மனமாற்றம்“

என்ன செய்ய வேண்டும்?

* எதிர்பார்ப்புகளைக் குறைத்தல்: வாழ்க்கை என்பது சினிமா அல்ல என்பதை உணர வேண்டும். 100% கச்சிதமான துணை என்பது ஒரு கானல் நீர்.
* மனிதர்களை மதித்தல்: சுயதொழில் செய்பவர்களும், தனியார் துறை ஊழியர்களும் கண்ணியமான மனிதர்களே. அவர்களின் உழைப்பையும் அங்கீகரிக்க வேண்டும்.
* சமூகப் போர்வையைத் துறத்தல்: “ஊர் என்ன சொல்லும்?” என்ற போலி கௌரவத்திற்காக வாழ்க்கையைத் தொலைக்கக்கூடாது.
* காலத்தின் அருமை: 26 வயதில் விதித்த கடுமையான நிபந்தனைகளை, 34 வயதிலும் பிடித்துத் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதில் அர்த்தமில்லை.

இறுதியான சிந்தனைக்கு:

பெற்றோரும் பிள்ளைகளும் ஒரு நிதர்சனமான உண்மையை உணர வேண்டும்: திருமணம் என்பது ஒரு ‘தயார் நிலை’ (Ready-made) பொருளை வாங்குவது போன்றதல்ல. அது இரு வேறுபட்ட மனிதர்கள் இணைந்து, ஒரு புதிய வாழ்க்கையைக் ‘கட்டமைக்கும்’ ஒரு நீண்ட பயணம்.

காலம் பொன்னானது மட்டுமல்ல, இரக்கமற்றதும் கூட. ஒவ்வொரு நாளும் உங்கள் வாழ்க்கையிலிருந்து கழிக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது. யதார்த்தத்தைப் புரிந்து கொண்டு, சரியான நேரத்தில், சரியான சமரசங்களுடன் முடிவெடுப்பதே புத்திசாலித்தனம். அதுவே நாம் நம் வாழ்க்கைக்குச் செய்யும் உண்மையான மரியாதை.

மூலக்கட்டுரை, தமிழாக்கம் மற்றும் விரிவாக்கம்:

ஷேக் முகைதீன்.