அமெரிக்காவின் அதிக வரி இந்தியா மீது சுமத்துவது – பொருளாதாரத்திற்கும், விவசாயத்திற்கும் ஆபத்தா?

அறிமுகம்;

சர்வதேச வர்த்தகம் என்பது நாடுகளுக்கிடையே பொருளாதார நன்மைகளை பரிமாறும் ஒரு முக்கிய வழிமுறை. ஆனால், சில சமயம் அதே வர்த்தகமே அரசியல் அழுத்தத்திற்கும், பொருளாதார சீர்குலைவுக்கும் ஆயுதமாக மாறுகிறது. சமீபத்தில் அமெரிக்கா, இந்தியா ஏற்றுமதி செய்யும் சில முக்கிய பொருட்களுக்கு அதிக இறக்குமதி வரி (Import Tariff) விதிப்பது, இப்படியான அரசியல்-பொருளாதார ஆயுதத்தின் ஒரு தெளிவான எடுத்துக்காட்டு.

அமெரிக்காவின் வரி முடிவு:

அமெரிக்க அதிபர் (முன்னாள் மற்றும் தற்போதைய நிர்வாகங்கள் இரண்டிலும்) “உள்ளூர் உற்பத்தியைப் பாதுகாப்பது” என்ற பெயரில் வெளிநாடுகளில் இருந்து வரும் சில பொருட்களுக்கு கூடுதல் இறக்குமதி வரி விதித்து வருகின்றனர்.

50% வரை இறக்குமதி வரி சில பொருட்களுக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ளது.

முக்கிய பாதிப்பு: இந்தியாவின் விவசாயப் பொருட்கள், துணி நூல், இரும்பு, நகைகள், மற்றும் IT சார்ந்த உபகரணங்கள்.

இந்தியாவுக்கு ஏற்படும் பாதிப்புகள்:

1. ஏற்றுமதி போட்டியாற்றும் திறன் குறைவு;
அதிக வரி விதிக்கப்பட்டால், அமெரிக்காவில் இந்தியப் பொருட்களின் விலை உயர்ந்து விடும். இதனால் அமெரிக்க இறக்குமதியாளர்கள் இந்தியாவுக்கு பதிலாக வியட்நாம், பங்களாதேஷ், மெக்சிகோ போன்ற நாடுகளைத் தேர்ந்தெடுப்பார்கள்.


2. விவசாயம் மற்றும் கிராமப்புற உற்பத்தியாளர்களுக்கு பாதிப்பு;
குறிப்பாக அரிசி, மசாலா, தேநீர், காபி, பருத்தி துணிகள் போன்ற பொருட்கள் அமெரிக்க சந்தையில் விற்பனை குறையும்.


3. வேலைவாய்ப்பு குறைவு;
ஏற்றுமதி குறைந்தால் தொழிற்சாலைகள், கைத்தறி, விவசாயம் ஆகிய துறைகளில் வேலை வாய்ப்புகள் பாதிக்கப்படும்.


4. நாணயச் சீர்கேடு;
வெளிநாட்டு வருமானம் குறைந்தால், வெளிநாட்டு நாணய கையிருப்பு (Forex Reserve) குறையும்.

அமெரிக்காவின் நோக்கம்:

உள்ளூர் உற்பத்தி வளர்ச்சி – அமெரிக்க விவசாயிகள், உற்பத்தியாளர்கள் உலகப் போட்டியில் பின் தங்காமல் இருக்க.

அரசியல் அழுத்தம் – இந்தியா, வணிக ஒப்பந்தங்களில் தங்கள் விதிமுறைகளை ஏற்க வைக்க.

நீண்டகால சந்தை பிடித்தல் – ஒருமுறை இந்திய உற்பத்தி வீழ்ந்தால், அமெரிக்கப் பொருட்கள் அந்த சந்தையை நிரந்தரமாகக் கைப்பற்றும்.

ஹைத்தி, இலங்கை போன்ற பாடங்கள்:

ஹைத்தி: குறைந்த விலையில் அமெரிக்க அரிசி இறக்குமதி → உள்ளூர் விவசாயம் அழிவு → பிறகு விலை உயர்த்தி சந்தை ஆதிக்கம்.

இலங்கை: மேற்கத்திய பால் பவுடர் இறக்குமதி → உள்ளூர் பால் உற்பத்தி வீழ்ச்சி → ஆண்டுதோறும் கோடிக்கணக்கில் இறக்குமதி செலவு.

இந்தியா செய்ய வேண்டியவை:

1. சுயநிறைவு பொருளாதாரக் கொள்கைகள் – உள்ளூர் உற்பத்திக்கு ஊக்கத்தொகை, வரிச்சலுகை.


2. புதிய சந்தைகள் தேடுதல் – ஆப்பிரிக்கா, லத்தீன் அமெரிக்கா, ASIAN நாடுகள்.


3. WTO (உலக வர்த்தக அமைப்பு) வழி நியாயம் கோருதல் – வர்த்தக விதிகளை மீறினால், சட்டரீதியாக எதிர்ப்பு.


4. உள்ளூர் நுகர்வை உயர்த்துதல் – இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்களை இந்தியர்களே அதிகம் வாங்கும் சூழல்களை உருவாக்குதல்.

முடிவு:

அமெரிக்காவின் அதிக வரி விதிப்பு ஒரு சாதாரண வர்த்தக முடிவு அல்ல; அது பொருளாதார-அரசியல் அழுத்தம் கொடுக்கும் ஒரு தந்திரம். ஹைத்தி, இலங்கை போன்ற நாடுகள் அனுபவித்த பாதைகள், இந்தியாவுக்கும் அபாயம் விளைவிக்கும் வாய்ப்பு உண்டு. ஆகவே, இந்தியா தன்னுடைய விவசாயம், தொழில்துறை, உள்ளூர் சந்தையைப் பாதுகாக்கும் வலுவான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டிய அவசியம் அதிகமாகியுள்ளது.

இனியாவது, இந்திய அரசாங்கம் உள்நாட்டு உற்பத்தியில் அதிக வரியை மக்கள் மீது திணிக்காமல், வரிச் சுமையை குறைத்து, உள்நாட்டு பொருட்களை மக்கள் அதிகம் வாங்குவதை ஊக்குவித்தல் நலமாகும்.

சேக் முகைதீன் – இணை ஆசிரியர்

Tamilnadu Today.