அக்டோபர் 2, 1975.
தேசத்தின் வரலாற்றில் அந்த நாள் ஒரு மறக்க முடியாத நாளாகப் பதிந்துள்ளது. மகாத்மா காந்தியின் பிறந்த நாளன்று, அவரின் உண்மையான சீடரும், ‘தியாகச் சுடர்’ என்றும் போற்றப்பட்ட பெருந்தலைவர் காமராஜர், இயற்கையோடு இணைந்தார்.
இறுதி நாட்களின் அமைதி
73 வயதை எட்டியிருந்த காமராஜர், உடல் நலம் குன்றியதால் பொது நிகழ்வுகளில் பங்கேற்காமல் வீட்டிலேயே எளிய வாழ்க்கையை நடத்தி வந்தார். செல்வச் சுமைகள், அதிகாரப் பெருமைகள், ஆடம்பரங்கள் எதுவும் அவரைத் தொடாதபடி வாழ்ந்தார். இறுதி நாட்களிலும் கூட, பத்திரிகை நிருபர்களிடம் “பசிக்கு நல்லா இருக்கு, ஆனா களைப்பா இருக்கு” என்று இயல்பாகச் சொன்னவர்.
அக்டோபர் 2 காலை வரை சகஜமாகப் பேசிய அவர், பிற்பகலில் சாப்பிட்டுவிட்டு ஓய்வெடுத்தார். மாலை 3 மணியளவில் உடல் முழுவதும் வியர்த்தபோது, டாக்டரை அழைக்கச் சொன்னார். ஆனால் சில நிமிடங்களுக்குள், எந்த வலியும் சொல்லாமல், அமைதியாகக் கண்மூடியார். தூங்கிக் கொண்டிருப்பது போல அமைதியான முகபாவனை—அவரது ஒழுக்கமயமான வாழ்க்கைக்கு ஒத்த இறுதி.
மக்களின் பெரும் அஞ்சலி:
செய்தி பரவியதும், சென்னை முழுவதும் துக்கம் சூழ்ந்தது. மாலை 5.30க்கு அவரது உடல் ராஜாஜி மண்டபத்தில் வைக்கப்பட்டபோது, கடலென மக்கள் சூழ்ந்தனர். இரவு முழுவதும் அஞ்சலி செலுத்தும் மக்கள் அலை அடங்காமல் இருந்தது.
மறுநாள் நடைபெற்ற இறுதி ஊர்வலம் மவுண்ட் ரோடு முழுவதையும் ஜனசமுத்திரமாக மாற்றியது. வானம் தானாகக் கண்ணீர் வடிப்பதைப்போல மழை பெய்தபோதும், மக்கள் “காமராஜர் வாழ்க” என்ற கோஷம் எழுப்பினர். பெண்கள், ஆண்கள், இளைஞர்கள், குழந்தைகள்—எல்லோரும் ஒரே சோகத்தில் மூழ்கினர்.
வரலாற்றை வடிவமைத்தவர்:
விருதுநகர் என்ற சிறிய நகரில் பிறந்த காமராஜர், சிறு வயதில் பள்ளியை விட்டு விட்டு துணிக் கடையில் வேலை பார்த்தார். கல்வி குறைவாக இருந்தாலும், அரசியல் அறிவு, உறுதி, தியாக மனப்பாங்கு, சேவை உணர்வு ஆகியவற்றால் நாட்டின் உயரிய பதவிகளைக் கைப்பற்றினார்.
தமிழக முதலமைச்சராக 9½ ஆண்டுகள், கல்வி, சாலை, தொழில், நீர்ப்பாசனம் போன்ற துறைகளில் அடித்தளம் அமைத்தார்.
மாநில காங்கிரஸ் தலைவராகவும், பின்பு அகில இந்திய காங்கிரஸ் தலைவராகவும் பணியாற்றி, நாட்டின் இரண்டு பிரதமர்களைத் தேர்வு செய்யும் வரலாற்றுப் பொறுப்பை ஏற்றார்.
‘காமராஜர் திட்டம்’ மூலம், பள்ளிக் கல்வி இலவசமாகும் வழியையும், மதிய உணவுத் திட்டம் மூலம் வறிய குழந்தைகள் பள்ளி செல்லும் பாதையையும் உருவாக்கினார்.
தியாகத்தின் சின்னம்:
அரசியலில் இருந்தபோதும், சொத்துக்களோ சுகவிலாசமோ சேர்க்கவில்லை. ஒரு சாதாரண வீடு, எளிய உடை, எளிய உணவு—இதுவே அவரது அடையாளமாக இருந்தது. அரசியல், பொதுசேவை இவருக்கு அதிகாரம் பெறும் கருவி அல்ல; மக்கள் வாழ்வை மேம்படுத்தும் பொறுப்பாக இருந்தது.
ஒரு சகாப்தத்தின் முடிவு:
1975 அக்டோபர் 3 மாலை 6.35க்கு, கிண்டி காந்தி மண்டபத்தில் முழு இராணுவ மரியாதையுடன் தகனம் செய்யப்பட்டது. பீரங்கிகள் முழங்கின. மூவண்ணக் கொடியால் போர்த்தப்பட்ட உடல் அங்கிருந்த ஆயிரக்கணக்கான மக்களின் கண்ணீரில் எரியூட்டப்பட்டது.
பெருந்தலைவர் காமராஜரின் மறைவோடு ஒரு சகாப்தம் முடிந்தது. ஆனால் அவர் விட்டுச் சென்ற மரபும், அரசியலில் உருவாக்கிய உயர்ந்த ஒழுக்கமும், தமிழகத்தின் பொது வாழ்க்கைக்கு என்றும் அழியாத சுடராகவே இருந்து வருகிறது.
என்றும் நிலைத்திருக்கும் பெருந்தலைவர்:
காமராஜரின் பெயர் இன்று ஒரு வரலாற்று நினைவல்ல; அது ஒரு வாழும் உணர்ச்சி. எளிமை, நேர்மை, தியாகம், சேவை—இந்த நான்கு சொற்கள் ஒன்றிணைந்த சின்னம் தான் காமராஜர்.
அவரது பூதஉடல் மறைந்தாலும், ‘பெருந்தலைவர்’ என்ற புகழ் என்றென்றும் மறையாத ஒளியாகத் தொடரும்.
சேக் முகைதீன்
இணை ஆசிரியர்.
